Οι πιγκουίνοι είναι μια οικογένεια ειδικών θαλάσσιων πτηνών: με τα χρόνια, έχασαν την ικανότητά τους να πετούν αλλά ανέπτυξαν μεγάλη ικανότητα να κολυμπούν. Επί του παρόντος, είναι γνωστά 18 είδη πιγκουίνων και όλα κατοικούν στις ακτές και τους ωκεανούς του νότιου ημισφαιρίου. Πολλά από αυτά τα είδη είναι ευάλωτα στην εξαφάνιση ή ακόμη και κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Για το λόγο αυτό και για να εμβαθύνουμε στο θέμα, σε αυτό το άρθρο του Green Ecologist θα μιλήσουμε για μερικά απειλούμενο είδος πιγκουίνου και τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε αυτή την κατάσταση.
Οι πιγκουίνοι των Γκαλαπάγκος, των οποίων η επιστημονική ονομασία είναι Spheniscus mendiculus, είναι ενδημικό είδος των νησιών Γκαλαπάγκος. Είναι ένα από τα μικρότεροι πιγκουίνοι που υπάρχουν. Δυστυχώς, αυτό το ενδημικό είδος κινδυνεύει με εξαφάνιση κυρίως λόγω της υποβάθμισης του οικοτόπου τους, της λαθροθηρίας και της κλιματικής αλλαγής.
Εδώ μπορείτε να ανακαλύψετε περισσότερα για τη χλωρίδα και την πανίδα των νησιών Γκαλαπάγκος.
ο Αφρικανικός πιγκουίνοςSpheniscus demersus), επίσης λέγεται Ακρωτήρι ή πιγκουίνος με γυαλιά, είναι το μόνο είδος πιγκουίνων που ζει στην Αφρική. Σύμφωνα με τους Κόκκινους Λίστες της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης, είναι καταχωρούνται ως απειλούμενα και, εάν δεν ληφθούν μέτρα για το θέμα αυτό, εκτιμάται ότι έως το 2026 θα μπορούσε να εξαφανιστεί.
Ο πιγκουίνος του Μαγγελάνου (Spheniscus Magellanicus) κατοικεί στις νότιες ακτές και τα νησιά της Αργεντινής και της Χιλής και μεταναστεύει στην Ουρουγουάη και ακόμη και στη Βραζιλία κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Τώρα, είναι αυτός απειλούμενος με εξαφάνιση πιγκουίνος του Μαγγελάνου? Κατ' αρχήν όχι, αλλά έχει αποδειχθεί ότι οι πληθυσμοί τους μειώνονται λόγω του κυνηγιού των δειγμάτων τους και των διαταραχών στον βιότοπό τους, για το λόγο αυτό παρουσιάζουν κάποιο βαθμό ευπάθειας. Ευτυχώς, υπάρχουν φυσικά καταφύγια, τόσο στην Αργεντινή όσο και στη Χιλή, που προορίζονται για τη διατήρησή τους.
Ένα άλλο από τα πιγκουίνοι σε κατάσταση ευπάθειας είναι αυτός πιγκουίνος Humboldt (Spheniscus humboldti), ταξινομείται ακριβώς ως είδος ευάλωτο στην εξαφάνιση επειδή χρησιμοποιείται ως γαστρονομικό προϊόν. Είναι ένα είδος που κατοικεί στις ακτές του Περού και της Χιλής, ιδιαίτερα στο ρεύμα Humboldt, εξ ου και το όνομά του.
Όπως και τα προαναφερθέντα είδη, το μακαρονάκι πιγκουίνοςEudyptes chrysolophus) βρέθηκε ευάλωτο στην εξαφάνιση. Οι κύριες αιτίες είναι το κυνήγι και η κλιματική αλλαγή που προκαλεί τροποποιήσεις στον βιότοπό τους.
Το συγκεκριμένο είδος χαρακτηρίζεται από το ότι έχει πορτοκαλί φτερά στο κεφάλι του και μια αποκλειστικά νησιωτική κατανομή που περιλαμβάνει τα νησιά Φώκλαντ, τη Νότια Γεωργία, το Νότιο Σάντουιτς, το Νότιο Όρκνεϊ και το Νότιο Σέτλαντ, τα νησιά Μπουβέτ, τα νησιά Πρίγκηπα Εδουάρδου, τα νησιά Κροζέτ, τα νησιά Κέργκελεν, τα νησιά Χερντ και Νησιά McDonald, αλλά και στην Ανταρκτική.
Ο Αντιπόδιος πιγκουίνος o Ο πιγκουίνος του ΣκλέτερEudyptes sclateri) είναι άλλο είδος του γένους Ευτύπτης αλλά, σε αντίθεση με το προηγούμενο, αυτό Κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η κύρια απειλή του είναι η κλιματική αλλαγή. Αυτό που κάνει αυτόν τον πιγκουίνο μοναδικό είναι η παρουσία δύο κίτρινων κορυφών πάνω από τα μάτια του και επίσης η κατανομή του, καθώς βρίσκεται μόνο στα υποανταρκτικά αρχιπέλαγα της Νέας Ζηλανδίας, ωστόσο, κατά καιρούς έχει παρατηρηθεί κοντά στα νησιά Φώκλαντς.
Συνεχίζοντας με τα είδη του γένους Ευτύπτης, ο βόρειο βράχο άλμα πιγκουίνοςEudyptes moseleyi) βρέθηκαν επίσης σε Κίνδυνος εξαφάνισης, που προκαλούνται από το κυνήγι, την κλιματική αλλαγή και τη μόλυνση των οικοτόπων τους από λύματα βιομηχανικής και στρατιωτικής προέλευσης. Η εμφάνισή του μοιάζει με αυτή των Αντίποδων, αλλά διανέμεται αποκλειστικά στο Αρχιπέλαγος Tristan Da Cunha και στα νησιά Gough.
ο Snares πιγκουίνοςEudyptes robustus), που κατοικεί στα νησιά Snares της Νέας Ζηλανδίας, χαρακτηρίζεται από το ότι έχει μια λευκή κορυφή πάνω από τα μάτια του. Επί του παρόντος, αυτό το είδος πιγκουίνων ταξινομείται ως ευάλωτο στην εξαφάνιση. Οι αιτίες που συμβάλλουν στην τρωτότητά τους είναι η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση και το κυνήγι.
Τελειώνοντας με το είδος Ευτύπτης, θα αναφέρουμε το rockhopper πιγκουίνος ή νότιος rockhopper (Ευδύπτης χρυσόκομος), που είναι ο μικρότερος από τους λοφιοφόρους πιγκουίνους. Όπως υποδηλώνει το όνομά του, έχει μια κίτρινη κορυφή που εκτείνεται πίσω από τα μάτια του. Κατατάσσεται ως ευάλωτο στην εξαφάνιση και οι αιτίες της τρωτότητάς τους είναι παρόμοιες με αυτές που περιγράφονται παραπάνω. Όσον αφορά την κατανομή του, διαφέρει ανάλογα με το υποείδος:
Τέλος, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το όνομα πιγκουίνος με κίτρινα μάτιαΜεγαδύπτες αντίποδες), που ξεχωρίζει από τα άλλα είδη, ούτε λίγο ούτε πολύ, με την παρουσία κίτρινων ματιών. Όσον αφορά την εξάπλωσή του, βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας. Σήμερα, είναι ταξινομείται ως είδος υπό εξαφάνιση αφού υπολογίζεται ότι υπάρχουν μόνο 2.600 έως 3.000 δείγματα του είδους στη φύση.
Εάν έχετε φτάσει ως εδώ, θα έχετε παρατηρήσει ότι οι κύριοι παράγοντες που θέτουν τα διάφορα είδη πιγκουίνων σε κίνδυνο εξαφάνισης είναι η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση, το κυνήγι και η κακή διαχείριση της εμπορικής αλιείας. Πώς μπορούμε λοιπόν να βοηθήσουμε; Απλός! Εδώ θα προτείνουμε δύο καθημερινές συνήθειες που θα βοηθήσουν στη διατήρηση των πιγκουίνων:
Για περισσότερες ιδέες για να βοηθήσετε αυτά και άλλα ζώα, σας συμβουλεύουμε να διαβάσετε αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με το Γιατί είναι σημαντικό να προστατεύουμε τα απειλούμενα ζώα και πώς να τα βοηθήσουμε.
Αφού τώρα τα έμαθες όλα αυτά απειλούμενοι πιγκουίνοιΣας προσκαλούμε να γνωρίσετε περισσότερα είδη σε αυτή την άσχημη κατάσταση διαβάζοντας το άρθρο μας για τα Ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, μια συλλογή με μεγάλο αριθμό ειδών.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα παρόμοια με Πιγκουίνοι υπό εξαφάνισηΣας συνιστούμε να εισέλθετε στην κατηγορία μας με τα απειλούμενα ζώα.
Βιβλιογραφία