Βοηθήστε την ανάπτυξη του ιστότοπου, μοιράζοντας το άρθρο με φίλους!
Ποιες τεχνικές αναπαραγωγής χρησιμοποιεί η επιστήμη διατηρώ ο Είδη υπό εξαφάνιση? Το κάνει πάντα; Ή, με ορισμένες εξαιρέσεις, δημιουργήθηκαν απλώς οι ιδανικές συνθήκες για την προώθηση της πληθυσμιακής αύξησης;
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη για να απαντήσουμε. Βασικά, εξαρτάται από την κάθε περίπτωση. Μεταξύ άλλων μεταβλητών, έχει να κάνει με προϋπολογισμούς, πολιτική, ενδιαφέρον για το είδος, σοβαρότητα της κατάστασης ή/και βιωσιμότητα των διαφορετικών δυνατοτήτων που προσφέρει η επιστήμη.
Μερικές φορές, δεν ενεργείται, άμεσα. Σε αυτή την ανάρτηση λοιπόν, εστιάζουμε στα απειλούμενα είδη που προκαλούν το ενδιαφέρον, αφού υπάρχουν πολλά που δεν το κάνουν και θα κάνουμε μια γρήγορη ανασκόπηση των βασικών επιστημονικών τεχνικών.
Χωρίς αμφιβολία, ο καλύτερος τρόπος για να αυξηθεί ο πληθυσμός είναι να αποφευχθεί η απώλεια του. Όχι από φυσικά αίτια, τι αμφιβολία, αλλά πρόληψη ή εεπιδιόρθωση προβλημάτων όπως η απώλεια του ενδιαιτήματος, η υποβάθμισή του ή, για παράδειγμα, το κυνήγι.
Φυσικά αποθέματα
Η επιστήμη, σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχει καμία σχέση με το εργαστήριο ούτε το ζωολογικοι ΚΗΠΟΙ. Μπορείτε να παρέχετε έξυπνες λύσεις, όπως να βοηθήσετε στη δημιουργία υπόγειων διαδρόμων ή γεφυρών, ώστε τα ζώα να μπορούν να αναπαράγονται πιο εύκολα.
Αυτά τα περάσματα ή οι διάδρομοι, για παράδειγμα, έχουν εφαρμοστεί για να επιτρέπουν στα αμφίβια να περνούν με ασφάλεια, κάτω από δρόμους. Ο σχεδιασμός του απαιτεί βαθιά γνώση του ενός ή του άλλου είδους.
Επίσης, για παράδειγμα, μπορείτε να πραγματοποιήσετε ένα μετανάστευση ώστε τα ζώα να βρίσκονται σε ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον ή να μελετήσουν ποια είναι τα προβλήματα ορισμένων ειδών όσον αφορά την απόκτηση κατάλληλου οικοτόπου.
Η πρόταση λύσεων και η υλοποίησή τους μέσω ενεργών πολιτικών μπορεί επίσης αναρρώνω στο είδος. Έμμεσα, αποφεύγοντας το άγχος τους, παρέχοντάς τους ένα ευνοϊκό περιβάλλον και φροντίζοντας την ευημερία τους, επιτυγχάνονται υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης και αναπαραγωγής.
Συγγενής αναπαραγωγή
Ωστόσο, η διατήρηση των ειδών εξαρτάται πολύ συχνά από τις τεχνικές του εφαρμοσμένη αναπαραγωγή. Δεδομένου ότι οι περιβαλλοντικές συνθήκες πολύ είναι συχνά δύσκολαΑν όχι αδύνατο να βελτιωθεί, η βιωσιμότητα του είδους μπορεί να εξαρτάται από αυτά.
Η συγγενής αναπαραγωγή είναι ένα παράδειγμα αναπαραγωγής που μπορεί να αντιπροσωπεύει τη μόνη επιλογή (συνήθως είναι περιπτώσεις σοβαρού κινδύνου εξαφάνισης, όπως συμβαίνει με τους ρινόκερους της Σουμάτρας) ή να αποφεύγεται, αν και αναπαραγωγή μεταξύ ζώων όχι συγγενική. Δηλαδή δεν έχουν παρόμοια γενετική πληροφορία κατά καταγωγή.
Από την άλλη, εάν δεν πραγματοποιηθεί με σεβασμό στο είδος και το υποείδος, οι τεχνητές ποικιλίες καταλήγουν να δημιουργούνται σε αιχμαλωσία. Αυτό το πρόβλημα είναι σημαντικό, για παράδειγμα, μεταξύ των τίγρεων σε ζωολογικούς κήπους.
Αν θέλουμε να διατηρήσουμε ένα είδος, δεν είναι πολύ χρήσιμο να κάνουμε αυτές τις διασταυρώσεις, λίγο λιγότερο από πειράματα, ούτε είναι ενδιαφέρον να καταφύγουμε σε αιμομιξία, με επακόλουθο τον κίνδυνο ανωμαλιών και τη διαιώνιση των ελαττωμάτων.
Αν αφενός το αναπαραγωγική αναπαραγωγή Μπορεί να οφείλεται σε μια προσπάθεια ενός συγκεκριμένου ζωολογικού κήπου να έχει ελκυστικά ζώα, από την άλλη πλευρά κάνει κακό όταν πρόκειται για τη διατήρηση του είδους. Και, ομοίως, σε αυτό το είδος πρακτικής μπορεί επίσης να συμβεί μια συγγενική αναπαραγωγή.
Πράγματι, το αναπαραγωγή υποειδών Ούτε μπορεί να θεωρηθεί πολύτιμο για τη διάσωση του είδους. Αν και η γενετική και μορφολογική διαφορά μπορεί να είναι ελάχιστη, δεν τίθενται τα θεμέλια για τη διατήρηση του εν λόγω είδους ή υποείδους.
Αυτό δεν δικαιολογεί, φυσικά, συμπεριφορές όπως αυτή του ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ από Κοπεγχάγη, όπου συνήθως σκοτώνουν υγιή ζώα που δεν είναι ενδιαφέροντα για την αναπαραγωγή του είδους. Η περίπτωση του Marius, μιας εντελώς υγιούς καμηλοπάρδαλης 18 μηνών, που κατέληξε να βοσκηθεί από λιοντάρια για να αποφύγει τη συγγένεια, ήταν διαβόητη, καθώς αρνήθηκε να δεχτεί προτάσεις από άλλα κέντρα για να τον δεχτεί. Αμέσως μετά, κατέληξαν και αυτοί να έχουν την ίδια μοίρα υπέρ μιας νέας γενεαλογίας που ήταν στο δρόμο.
ΤΕΧΝΗΤΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
Η τεχνητή γονιμοποίηση χρησιμοποιείται συχνά ως αναπαραγωγική τεχνική για την επιτυχή αύξηση του πληθυσμού στο πλαίσιο εκστρατειών αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία και επακόλουθη επανεισαγωγή στην άγρια φύση.
Η περίπτωση του γιγάντιο πάντα. Δεδομένου ότι είναι ζώα με αναπαραγωγικά προβλήματα, η τεχνητή γονιμοποίηση είναι ανεκτίμητη για την επίτευξη περισσότερων γεννήσεων. Διαφορετικά, η κρίσιμη κατάσταση του είδους και η ασθενής γονιμότητα θα οδηγούσαν γρήγορα σε βέβαιη εξαφάνιση.
Κλωνοποίηση
Η Ντόλι το πρόβατο δεν ήταν το πρώτο κλωνοποιημένο ζώο, αλλά αμφίβιο τη δεκαετία του '70, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θεωρείται το σύμβολο της κλωνοποίησης. Ανεξάρτητα, αυτή η τεχνική του αναπαραγωγή βασισμένο στο DNA Ήταν ένα βήμα προς τα εμπρός για την επιστήμη όχι χωρίς διαμάχες, ακόμη και σήμερα.
Σήμερα, πολλά εργαστήρια εργάζονται για τη διατήρηση των απειλούμενων ειδών μέσω γενετικής μηχανικής. Ειδικά από τη δεκαετία του 1990, η ιδέα της διατήρησης του γενετικού υλικού από Είδη υπό εξαφάνιση και έκτοτε έχουν γίνει συνεχείς επιστημονικές εξελίξεις.
Δεν καταφέρνουν να κλωνοποιήσουν δεινόσαυρους, όπως έκαναν στο Jurassik Park, αλλά γίνονται ενδιαφέροντα βήματα, όπως η δημιουργία ενός μαμούθ που εκμεταλλεύεται τις σημαντικές γενετικές ομοιότητες με τον ελέφαντα.
Τέλος, με στόχο τη διατήρηση της γενετικής ποικιλότητας των ειδών, ο ζωολογικός κήπος του Μπουένος Άιρες δημιούργησε την πρώτη τράπεζα γενετικού υλικού από απειλούμενα είδη. Σε αυτό φυλάσσονται δείγματα διαφορετικών ειδών γενετικού υλικού. Μεταξύ άλλων βιοϋλικών, αποθηκεύονται ωάρια και σπέρμα, ιστοί οργάνων ή κύτταρα από μια μυριάδα απειλούμενων ειδών.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα παρόμοια με Πώς η επιστήμη βοηθά τα απειλούμενα είδηΣας συνιστούμε να εισέλθετε στην κατηγορία μας με τα απειλούμενα ζώα.
