Η απορρόφηση του ατμοσφαιρικού νερού για αυτό μετατροπή σε πόσιμο νερό ή σε νερό άρδευσης, μεταξύ άλλων πιθανών χρήσεων, είναι εφικτό χάρη στη συμπύκνωσή του, μετά τη σύλληψή του από διαφορετικούς μύλους. Σε αυτή την ανάρτηση πρόκειται να αναθεωρήσουμε τρία ενδιαφέροντα επιτυχημένα έργα που καταφέρνουν να εξάγουν νερό από το πουθενά.
Πιο σωστά ειπωμένο, ανεξάρτητα από ωραίες εκφράσεις αλλά όχι απόλυτα ακριβές, η αλήθεια είναι ότι η άντληση νερού από το πουθενά δεν είναι ακριβώς αυτό που κάνουν, όπως είναι προφανές. Η συγκομιδή του νερού γίνεται από την ομίχλη που σχηματίζεται, της οποίας τα σωματίδια νερού συγκεντρώνουν διαφορετικές εφευρέσεις.
Μάλιστα, εδώ και αρκετά χρόνια, η σύλληψη της ομίχλης για μετατροπή σε νερό αποδεικνύεται επιτυχημένη σε άνυδρες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι μόνο ένα παράδειγμα αυτού διαφορετικά έργα που μπορούμε να βρούμε, είτε για να ποτίζουμε καλλιέργειες είτε για να προμηθεύουμε πόσιμο νερό σε ανθρώπους που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτό.
Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο προωθείται η τοπική οικονομία, συμπεριλαμβανομένης της οικονομίας διαβίωσης, αλλά και η ποιότητα ζωής των περιθωριακούς πληθυσμούς. Ας μην ξεχνάμε ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πρέπει να περπατούν αρκετές ώρες την ημέρα για να πάρουν νερό με το οποίο θα ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες.
Το έργο του MIT στη Χιλή
Η έρημος Ακατάμα, στη Χιλή, είναι ένα από τα πιο ξηρά μέρη στον κόσμο, και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη για νερό. Αν και η βροχή είναι αρκετά γεγονός λόγω της εξαιρετικής φύσης της, τα σύννεφα είναι φορτωμένα με υγρασία.
Οι μικροσκοπικές σταγόνες νερού του δεν είναι αρκετά βαριές για να γίνουν βροχή, αλλά αποτελούν μια πιθανή πηγή νερού που καταφέρνει να αιχμαλωτίσει αυτό το έργο, που πραγματοποιήθηκε χάρη στο υλοποίηση ομίχλης.
Μια πρωτοβουλία ερευνητών από τη Σχολή Μηχανικών του MIT, σε συνεργασία με το Universidad Pontificia de Chile στο Σαντιάγο, πέτυχε ένα σύστημα βασισμένο σε αιωρούμενα πλέγματα που βρίσκονται στους λόφους όπου αρκετή ομίχλη για παροχή στις τοπικές κοινότητες νερού για άρδευση και οικιακές χρήσεις.
Η πρότασή σας επιτυγχάνει παραγωγικότητα μεγαλύτερη από προηγούμενες πρωτοβουλίες, φτάνοντας το πενταπλάσιο, λένε οι δημιουργοί του. Αυτό είναι δυνατό χάρη στις αλλαγές που έγιναν στην απόσταση του πλέγματος, στο μέγεθος και τον τύπο της ίνας που χρησιμοποιείται.
Μαροκινό τοπικό έργο
Αυτό το έργο, που υλοποιήθηκε στο Μαρόκο, χρησιμοποιεί δίχτυα για τη σύλληψη του υγρασία. Εκμεταλλευόμενοι την πυκνή ομίχλη που καταφθάνει ωθούμενη από τους παράκτιους ανέμους, λαμβάνεται αρκετό νερό για την τροφοδοσία πολλών πόλεων.
Συνολικά παρέχεται πόσιμο νερό σε περίπου 400 άτομα και ένα πρόσφατα επεκτάθηκε έχει αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα. Δεδομένου ότι είναι ένα επεκτάσιμο σύστημα, η επιτυχία του σημαίνει όχι μόνο την απόκτηση νερού αλλά και τη δυνατότητα να το κάνει σε αυξανόμενες ποσότητες.
Βρίσκεται στην έρημο Σαχάρα και αποτελείται από μεγάλα δίκτυα που αιχμαλωτίζουν τις σταγόνες νερού που αιωρούνται στον αέρα για να ανακουφίσουν την ξηρασία που υφίσταται η περιοχή, γνωστή ως Aït Baâmrane.
Αυτό το όνομα ορίζει α ορεινή περιοχή ότι πολιτικά είναι μια συνομοσπονδία βερβερικών φυλών του Μαρόκου, αν και το έργο βρίσκεται ακριβώς στα βουνά κοντά του για να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές του συνθήκες.
Όπως σε πολλές άλλες περιοχές που δεν διαθέτουν νερό, τα ρεύματα αέρα μπορούν να φέρουν νερό με τη μορφή συμπυκνωμένης υγρασίας που παίρνει τη μορφή ομίχλης, μια κατάσταση που μπορεί να αξιοποιηθεί, όπως και αυτό το σύστημα, μια πρωτοβουλία της ΜΚΟ Dar Si Hmad.
Από την έναρξή του το 2005, το σύστημα έχει επιτύχει σημαντική μέση απόδοση 6.300 λίτρων την ημέρα, αυξανόμενη καθώς επεκτείνεται. Προσέξτε, οι άνεμοι του ωκεανού φέρνουν μόνο αρκετή ομίχλη για να παράγει νερό για έξι μήνες το χρόνο.
Το σύστημα είναι πολύ απλό. Οταν ο ομίχλη φτάνει στα δίχτυα σε υψόμετρο 1.225 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, συμπυκνώνεται και είναι τότε η ιδανική στιγμή για να αιχμαλωτίσει τις σταγόνες στα δίχτυα.
Το επόμενο γρασίδι είναι να τους αναγκάσουμε να τα μαζέψουν μέσα από κάποιους σωλήνες για να το καθαρίσουν τελικά μέσα από φίλτρα που τροφοδοτούνται από φωτοβολταϊκά πάνελ, όντας έτοιμος για διανομή απευθείας στα σπίτια μέσω δικτύου σωλήνων.
Τα «δίδυμα» της ερήμου
Το τρίτο από τα έργα είναι το έργο του δημιουργικού Ap Verheggen και της ομάδας του, οι οποίοι μετά από χρόνια μελέτης τελικά ξεκίνησαν να δοκιμάσουν την ιδέα τους με πρακτικό τρόπο. Το έκαναν στην έρημο Σαχάρα, μια από τις πιο πολλές ξηρός πλανήτης.
Τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους ήταν θετικά. Από τη μια είχαν ένα μεγάλος σύμμαχος που δεν λείπει από αυτά τα μέρη, όπως η δύναμη του ήλιου, και από την άλλη συσκευές (τα «δίδυμα») χτισμένα για να εξάγουν νερό μέσω συμπύκνωσης.
Πραγματοποίησαν δοκιμές στην έρημο Σαχάρα που εκτείνεται σε όλο το Μάλι, όπου η υγρασία είναι μάλλον χαμηλή. Ακόμα κι έτσι, κατάφεραν να παράγουν νερό, παρόλο που δεν λειτουργούσαν υπό ιδανικές συνθήκες, δηλαδή αυτές για τις οποίες είχε σχεδιαστεί.
Συγκεκριμένα, σχεδιάστηκε για χρήση στην Ολλανδία, όπου η υγρασία είναι πολύ μεγαλύτερη, αλλά κατάφερε να παράγει νερό. Η βελτίωση της παραγωγικότητας, μέχρι στιγμής ελλιπής, είναι η πρόθεση του ομάδα έργου, βαφτίστηκε SunGlacier. Επομένως, θα πρέπει να περιμένουμε λίγο μέχρι να μάθουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για αυτήν την εφεύρεση. Προς το παρόν, έχει πολύ θετικές πτυχές, όπως η εργασία με την ενέργεια του ήλιου και η εξαγωγή νερού σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες.
Εικόνα από την ενότητα 1
Εικόνα από την ενότητα 2
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα παρόμοια με 3 έργα που εξάγουν νερό από τον αέρα, σας συνιστούμε να εισαγάγετε την κατηγορία μας μετεωρολογικά φαινόμενα.
